دستورالعملی برای افراد مسن دیابتی در طول COVID-19

14 ژوئیه 2020 - دو متخصص دیابت سالمندان برخی از توصیه های عملی را برای مدیریت دیابت در بزرگسالان مسن در طول همه گیری COVID-19 ارائه دادند.

این دیدگاه تحت عنوان "مراقبت از افراد مسن مبتلا به دیابت در طی همه گیری های" COVID-19  به طور آنلاین درJAMA Internal Medicine  منتشر شد. دکتر Munshi ، مدیر برنامه ی سالمندان در مرکز دیابت جاسلین در بوستون ، و دکتر Sarah L. Sy ، متخصص پیرپزشکی در همین برنامه این دستورالعمل را تدوین کردند.

بزرگسالان 70 ساله و مسن تر مبتلا به دیابت که به کووید-19 مبتلا شده اند، در میان افرادی هستند که در معرض بیشترین خطر برای عوارض جانبی و مرگ و میر ناشی از COVID-19 قرار دارند.

در عین حال، افراد مسن دیابتی که به بیماری COVID-19 مبتلا نشده اند، برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری با چالش های اساسی، از جمله اختلال در فعالیت های عادی و موانع دریافت مراقبت های بهداشتی، روبرو هستند.

اگرچه از زمان شروع همه گیری، پزشکی از راه دور در مدیریت دیابت بطور گسترده تر مورد استفاده قرار گرفته است، اما بزرگسالان مسن ممکن است به اندازه کافی با فن آوریهای جدید آشنایی نداشته باشند یا ممکن است به رایانه یا اینترنت دسترسی نداشته باشند و/ یا ممکن است دارای اختلال عملکرد شناختی باشند که استفاده از این امکانات را برای آنها غیر ممکن می کند.

دکتر Munshi و دکتر Sy ، با اشاره به وضعیت همه گیری اخیر که پیش از این وجود نداشته است، گفتند: پزشکان می توانند با راهنمایی، اطمینان خاطر و حمایت از این جمعیت ناهمگن، با سطوح مختلفی از پیچیدگی، ضعف و  ناتوانی های چندگانه، به آنها در عبور از چالشهای بزرگی که در حال حاضر با آن مواجه هستند، کمک کنند.

 از آنجایی که این بیماری همه گیر ممکن است تا ماه های آینده ادامه داشته باشد، نویسندگان توصیه های زیر را به پزشکانی که از افراد مسن مبتلا به دیابت مراقبت می کنند، ارائه دادند:

•         دسترسی به مراقبت های سلامت: در صورت امکان، از طریق پزشکی از راه دور، یا نرم افزارها یا پلت فرم های مراقبت از دیابت، داده های گلوکومتر، مانیتور مداوم گلوکز و یا پمپ انسولین آنها را دریافت و چک کنید. هنگامی که استفاده از فناوری امکان پذیر نیست، قرار ملاقات تلفنی را تنظیم کنید و از بیمار یا مراقب او بخواهید تا مقادیر قند خون او را به شما گزارش دهد.

•         سندرم های پیری و ناتوانی های چندگانه: بیماران پرخطر مانند بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 یا هیپوگلایسمی راجعه را شناسایی کنید و اهداف بیمار را در اولویت قرار دهید. در صورت لزوم ، برنامه درمانی دیابت را ساده کرده و با آموزش و دستورالعمل های مکرر، این برنامه را تقویت کنید. ممکن است بیمار نیاز داشته باشد تا اهداف قند خونش بطور آزادانه تری تنظیم شود. به بیماران توصیه كنید كه آب کافی بنوشند تا خطر کمبود آب و به زمین خوردن آنها به حداقل برسد. برای جلوگیری از هیپوگلایسمی، کاهش چند دارویی و کاهش دوز داروها می تواند اقدامات مفیدی باشد.

•         بار خود مراقبتی از دیابت: می توانید آزمایش خون برای ارزیابی A1c را تا چند ماه به تأخیر بیاندازید. اگر میزان قند خون بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 ، به طور کلی در حد قابل قبول باشد، می توانند دفعات بررسی قند خون خود را کاهش دهند. بیماران را ترغیب کنید به جای بهینه سازی رژیم غذایی برای کنترل قند خون و سپس تنظیم داروها برای هرگونه تغییر در رژیم، غذاهای سالم و متنوعی را در وعده های منظم غذایی، مصرف کنند. برای فعالیت های بدنی، گزینه های ایمن مانند پیاده روی در خانه یا پیاده روی در محل به مدت 10 دقیقه ، سه بار در روز بهمراه تمرینات قدرتی، مانند کش های مقاومتی، را پیشنهاد دهید. برنامه های ورزشی آنلاین گزینه ی مناسب دیگری است.

•         استرس روانی: با بیماران تماس بگیرید و آنها را ترغیب کنید تا با استفاده از فناوریهای مختلف (تلفنی، گپ تصویری و پیام متنی) ، نامه ها یا کارتها با خانواده ، دوستان و / یا مجامع مذهبی در ارتباط باشند. با استفاده از مقیاس افسردگی سالمندان یا "پرسشنامه 2 سلامت بیمار"، وضعیت روانی آنها را ارزیابی کنید و در صورت لزوم آنها را به همکاران سلامت روان ارجاع دهید. با مراقبین بیمار در مورد ارزیابی وضعیت سلامت روانی او از طریق ایمیل یا تلفن در تماس باشید و در صورت نیاز منابع پشتیبانی محلی را ارائه دهید.

•         مشکلات مربوط به دارو و تجهیزات: توصیه نمایید که نسخه ها و تجهیزات مورد نیاز را برای مدت 90 روز فراهم کنند و از طریق نامه یا ایمیل درخواست دارو یا تجهیزات را از منزل و بدون تماس و رفتن به داروخانه یا فروشگاه ها، ارسال کنند. افراد مبتلا به دیابت در شرایط کنونی، باید تجهیزات اضافه و پشتیبان را در خانه داشته باشند تا در صورت بروز مشکل در دستگاه ها از آنها استفاده کنند. برای مثال تعدادی سرنگ و ویال انسولین طولانی الاثر در اختیار داشته باشید تا در صورت خراب شدن پمپ انسولین از آنها استفاده کنید، و یا نوار و گلوکومتر را در خانه داشته باشید تا در صورت بروز مشکل در دستگاه مانیتور مداوم گلوکز از آنها استفاده نمایید.

دکتر Munshi و Sy نتیجه گیری کردند: بسیاری از توصیه های ارائه شده در این مقاله عملی هستند و پس از COVID-19 همچنان کاربردی هستند. وقتی این دوره به پایان برسد، بیماران به یاد خواهند آورد که چگونه آنها را درک کرده اید و چگونه آنها را در خانه ایمن و سالم نگه داشته اید.

منبع:

JAMA Int Med. Published online July 13, 2020. Viewpoint

https://www.medscape.com/viewarticle/933886